Sandomierscy przewodnicy posprzątali Wzgórze Salve Regina [ZDJĘCIA]

Pandemia to czas trudny dla przewodników, którzy w obliczu braku ruchu turystycznego nie oprowadzają po Sandomierzu i ziemi sandomierskiej grup i indywidualnych turystów.

W oczekiwaniu na wznowienie ruchu turystycznego, przewodnicy, ja co roku zorganizowali się i wyposażeni w sprzęt ochrony i narzędzia do pracy, wyruszyli na historyczne wzgórze, aby posprzątać po tych, którzy podziwiając walory krajoznawcze tego miejsca, zapomnieli z sobą zabrać śmieci. - Znieśliśmy z góry dwa pełne worki śmieci - powiedziała Marzena Martyńska, sekretarz oddziału PTTK w Sandomierzu. - Przykro było to oglądać, to przecież wyjątkowe miejsce, które było bardzo zaśmiecone. Posprzątaliśmy także napis. Staraniem naszych koleżanek i kolegów został odnowiony.

Wzgórze Salve Regina to ulubione miejsce mieszkańców Sandomierza na spacery. Docierają tam także turyści indywidualni i grupy zorganizowane, które na zwiedzanie Sandomierza rezerwują kilka dni. To miejsce wyjątkowe z wątkiem legendy, ukazujące panoramę miasta z Wisłą i sadami. Stąd apel przewodników. - Pamiętajcie dobrą, turystyczną zasadę jeśli wniosłeś - znieś - przypomina Marzena Martyńska. - Oczywiście chodzi o śmieci, których na wzgórzu była ogromna ilość.

Wzgórze Salve Regina. Położone w południowo-zachodniej części miasta. Badacze dziejów Sandomierza chcieli tu widzieć miejsce pochówku legendarnego założyciela miasta Sudomira. Jedna z legend łączy nazwę wzgórza z wydarzeniami z czasów najazdów tatarskich. Działo się to w czasie II najazdu Tatarów na Sandomierz, wielki buhaj hodowany w oborach przy klasztorze braci Dominikanów miał zerwać się i wybiec za miasto aby pomścić okrutny mord dokonany przez Tatarów na swoich gospodarzach. Nie mogąc ich dogonić, rozwścieczony rogami i racicami usypał kopiec, na którym wyrył napis SALVE REGINA.

Badania archeologiczne nie stwierdziły jakoby miało to być miejsce pochówku, ani też, że został on usypany. Na szczycie stoi figura z krzyżem i płaskorzeźbą Matki Bożej wzniesiona w XIX w. na pamiątkę Konfederacji Barskiej.